از ازدحام این همه بیمار میترسم

از بند این زندان بی دیوار میترسم

از روشن اندیشان کوته فکر شهرآشوب

از میل کردن با تم نشخوار میترسم

معشوق میرقصد به ساز ناکسان و من

از این وحوش پست آدم وار میترسم

من مثل شیر صید از کف داده در رخوت

من مثل شیر از طعنه ی کفتار میترسم

هر روز مرگ آرزو را ختم میگیرم

هر روز از این ختم پر تکرار میترسم

انگار از اول سر سازش ندارد شعر

تا مینویسم میشود غم بار ، میترسم

من مرد تنهای شب شهر غزل حالا

از مرد، تنهایی و شعر انگار میترسم

رنگین کمان بی فروغ رنگ و رو رفته

باور بکن باور بکن بسیار میترسم

محمد حیدری